Ivermektin je makrociklični lakton koji se koristi za tretman vanjskih parazita kod mnogih sisara. Posebno je korisno eliminirati male parazite zamoraca, odnosno buve, uši i grinje, posebno kod ovih potonjih jer su oni najčešći i sa najupečatljivijim simptomima. Između svega, treba istaknuti grinju Trixacarus scabei jer ona uzrokuje najveću štetu oboljelim zamorcima, uzrokujući lezije na koži koje se mogu inficirati, alopeciju, crvenilo, slabost kože, sekundarne lezije, pa čak i neurološke znakove poput napadaja. Osim što je efikasan, prilično je siguran kod ovih malih sisara, jer mehanizam djelovanja cilja na specifične kanale koji se nalaze unutar mišićnih i nervnih ćelija beskičmenjaka, a ne sisara.
Nastavite čitati ovaj članak na našoj stranici kako biste saznali više o upotrebi ivermektina za zamorce, njegovoj dozi i nuspojavama.
Šta je ivermektin?
Ivermektin je endektocid, odnosno lijek indiciran za liječenje i prevenciju vanjskih i unutrašnjih parazita kod različitih životinjskih vrsta, uključujući zamorci. Ovaj aktivni sastojak pripada grupi makrocikličnih laktona sa jedinstvenim mehanizmom djelovanja. Ivermektin se selektivno i sa visokim afinitetom veže za kanale kloridnih jona aktiviranih glutamatom u nervnim i mišićnim stanicama beskičmenjaka. Glutamat je neurotransmiter, koji se smatra glavnim uzbudnikom centralnog nervnog sistema, a oslobađaju ga glijalne ćelije.
Ovo spajanje proizvodi povećanje propusnosti ćelijske membrane za hloridne jone, što dovodi do hiperpolarizacije nervnih ili mišićnih ćelija što dovodi do paralize i smrti parazita.
Za šta se koristi ivermektin u zamorcima?
Pošto su unutrašnji paraziti izuzetno rijetki kod zamoraca, ivermektin se kod ove vrste koristi za liječenje vanjskih parazita kao grinje, puga i vaške. Od njih su najvažnije grinje, a glavne su sljedeće:
- Trixacarus scabei: proizvodi ozbiljnije simptome, sa svrabom, alopecijom, samotraumom koja može izazvati sekundarne infekcije, crvenilo kože, papule, vezikule, ljuštenje, slabost i promjene ponašanja. Kada je parazitoza hronična, stvara se slika zadebljanja spoljašnjeg sloja kože (hiperkeratoza) i može dovesti do ozbiljnijih slika sa napadima.
- Chirodiscoides caviae: nalazi se u kosi i obično je asimptomatski, tako da ne uzrokuje kliničke znakove ili lezije kod zamorca ako je imunološki sistem u redu i nije imunosuprimiran, kao u slučaju trudnica, stres ili loši uslovi okoline i rukovanja.
- Psoroptes cuniculi: stvara velike kore u ušnom kanalu koje ga mogu potpuno blokirati.
- Cheyletiella parasitivorax ili “hodajuća perut”: proizvodi intenzivno ljuštenje, posebno na leđima zamorca.
Druge grinje koje u manjoj mjeri mogu utjecati na ove životinje su ušna grinja koja je odgovorna za notoedralnu šugu zamorca (Notoedres muris) i sarkoptična šuga (Sarcoptes scabei). U ovom drugom članku detaljno govorimo o šugi kod zamoraca.
Pored ivermektina, za ove parazite se može koristiti i selamektin i, ako su otporni na tretman, doramektin dok se u 3 strugotine kože ne pronađu paraziti.
Doza ivermektina za zamorce
Doza ivermektina za zamorce zavisi od parazita koji se tretira. Uopšteno govoreći, doza ivermektina će biti sljedeća:
- Za liječenje Trixacarus scabei grinja: 0,2 ml ivermektina supkutano odraslim zamorcima i 0,1 ml mladim zamorcima.
- Za liječenje grinja Chirodiscoides caviae: lokalni ivermektin (u obliku kreme u dozi od 0,5 mg/kg).
- Za liječenje grinja Psoroptes cuniculi: može se koristiti i lokalno i subkutano u dozi od 200 mcgs/kg, isto kao i za druge grinje, vaške i buve.
Kontraindikacije ivermektina u zamoraca
Ivermektin ne treba koristiti kod zamoraca alergičnih na ovaj aktivni sastojak, kod onih sa zahvaćenim nervnim sistemom ili kod malobrojnih zamorčića dana zbog nedostatka potpunog razvoja. Isto tako, ne treba ga koristiti ako se koriste i drugi lijekovi koji djeluju na nervni sistem.
Neželjeni efekti ivermektina kod zamoraca
Iako u veoma visokim dozama može uzrokovati depresiju centralnog nervnog sistema od zamorca, što može biti fatalno, ovo jedinjenje je bezbedno jer, za razliku od parazita, sisavcima nedostaju hloridni kanali koji se aktiviraju glutamatom. Budući da makrociklički laktoni kao što je ivermektin imaju nizak afinitet za druge hloridne kanale aktivirane neurotransmiterima i ne prolaze lako krvno-moždanu barijeru, imaju visoku granicu sigurnosti kod zamoraca.
Ako živite sa jednom od ovih simpatičnih životinja, ne ustručavajte se da konsultujete ovaj drugi članak o njezi zamorčića kako biste im ponudili najbolji kvalitet života.
