Priča o zlatnom retriveru je priča o rasi sa zvijezdom, rasi koja je uspjela daleko nadmašiti maštu onih koji su se usudili sanjati o savršenom lovačkom psu. To je ujedno i priča o radosti, ljubavi, posvećenosti i solidarnosti, oličena u psećoj privrženosti ljudima. Ukratko, to je priča o lovačkom psu koji je postao human pas.
U ovom članku na našem sajtu ćemo vam reći kako je ova pasmina nastala ukrštanjem nekoliko drugih, dok nije postala jedna od najpoznatijih. Ako vam se sviđaju ovi psi, možda će vas zanimati i njega dlake zlatnog retrivera ili imena za pse zlatnog retrivera.
U potrazi za savršenim psom
Evropski aristokrati iz 19. veka koji su voleli lov postali su opsednuti potragom za savršenim psom Tražili su multifunkcionalnog psa sposoban da funkcioniše na različitim terenima i obavlja različite zadatke. U Ujedinjenom Kraljevstvu, opsesija je bila fokusirana na retrivere, jer pokazivači i seteri nisu dobro prošli kao retriveri (oni koji su lovcima hvatali plen).
Tako su se mnogi evropski plemići iz devetnaestog veka posvetili, između ostalog, uzgoju lovačkih pasa. Izvodili su križanja između različitih pasmina pasa u nadi da će postići kvalitete koje je svaki od njih tražio. Nažalost, čuvali su prelaze su skrivali, ne ostavljajući zapise o tome šta su radili. Iako su mnogi današnji retriveri rezultat ovih nesistematskih uzgojnih programa, većina ovih plemića nije uspjela u svojim pokušajima da nabave odgovarajućeg psa za lov.
Sir Dudley Marjoribanks, kasnije preimenovan u Lord Tweedmouth, bio je jedan od sanjara koji su tragali za savršenim psom za lov na ptice u škotskim šumama Guisachan. Srećom, Lord Tweedmouth je bio uredan i pedantan čovjek, slijedio je dobro planirane programe uzgoja i vodio evidenciju o svim ukrštanjima i korištenim rasama. Godine 1865. Tweedmouth je nabavio "Nous", žuto valovito obloženog retrivera iz neregistrovanog legla. Taj pas je ukrštan sa Tweed vodenim španijelom zvanim "Belle", također u vlasništvu Tweedmoutha, a potomstvo je bilo temeljni stub za razvoj rase koju danas poznajemo kao zlatni retriver.
Vlasasto obloženi retriveri, sada izumrli, bili su obični retriveri u Velikoj Britaniji u to vrijeme, dolazili su od ukrštanja između St. John's Newfoundlanda. i postavljači. Dakle, bili su psi sa odličnim osobinama za isticanje divljači i njeno sakupljanje, kako na kopnu tako i u vodi. Ovi psi su najdirektniji preci ravnog retrivera i, budući da su bili važan doprinos zlatnom retriveru, nije iznenađujuće da postoji velika fizička sličnost između ravnodlakog retrivera i današnjeg zlatnog retrivera. Vodeni španijeli od tvida, koji su također sada izumrli, bili su mali španijeli koji su nastali ukrštanjem španijela i španijela. Dakle, imali su i sposobnost vađenja u vodi, a istovremeno su bili dobri u uzgoju divljači.
U narednih 20-ak godina, Lord Tweedmouth je izvršio nekoliko ukrštanja potomaka tog prvog legla i pasa drugih rasa, uvijek u potrazi za savršenim lovačkim psom. Uveo je krv irskog setera u pasminu koju je stvarao i promijenio omjer u kojem je koristio vodenog španijela Tweeda i retrivera s valovitom dlakom. Nakon "Nousa", međutim, svi valovito obloženi retriveri bili su crni. Nakon 20 godina selektivnog uzgoja, psi Lorda Tweedmoutha su već imali opšti izgled zlatnog retrivera. Iako je još uvijek postojalo mnogo individualnih varijacija u teksturi i boji dlake, i iako još nije imala svoje sadašnje ime, može se reći da je do 1889. rasarođen je.zlatni retriver.
Mitovi o poreklu zlatnog retrivera
U početku se smatralo da je porijeklo zlatnog retrivera u grupi od osam ruskih cirkuskih pasa koje je lord Tvidmouth vidio kako nastupaju u Brajtonu 1858. i koji su ga impresionirali svojom poslušnošću.
Međutim, 1952. godine, šesti grof od Ilčestera, rođak lorda Tvidmutha, istoričar i uzgajivač zlatnog retrivera, opovrgnuo je tu teoriju predstavljanjem genealoškog zapisa koji je ostavio njegov predak. U njemu je bio kompletan registar pasa koji su korišteni za stvaranje rase zlatnog retrivera, a nije bilo spominjanja cirkuskih pasa.
Uvođenje zlatnog retrivera u društvo
Zlatni retriver je počeo da dobija na glasu među britanskim ljubiteljima pasa iu britanskom društvu početkom 20. veka. Prvih godina tog veka prvi zlatni retriveri registrovani su u Kinološkom savezu Ujedinjenog Kraljevstva, pod nazivom "žutodlaki retriver".
Nekoliko godina nakon što su registrovani prvi psi ove rase, 1908. godine, prvi primjerci su predstavljeni na izložbi u organizaciji Kinološkog saveza Ujedinjenog Kraljevstva. Ti psi su pripadali jedinom izlagaču ove pasmine u to vrijeme, lordu Harcourtu, i bili su predstavljeni u klasi za bilo koju vrstu retrivera. Naravno, su uvedeni pod nazivom "žuti ravnodlaki retriver", ali se kaže da je Lord Harcourt već smislio naziv zlatni retriver za ovu rasu. Zlatni je privukao pažnju javnosti tokom te izložbe i mnogi su poželeli da imaju jednog od onih tako retkih pasa za to vreme. Tako je popularnost zlatnog počela da raste od trenutka kada je pasmina predstavljena na jednoj izložbi pasa. Već 1910. godine bio je još jedan izlagač osim lorda Harcourta, velikog obožavatelja ove rase, po prezimenu Charlesworth. Charlesworth je posvetila veliki dio svog života osnivanju i promoviranju rase zlatnog retrivera, a nemoguće je zamisliti šta bi rasa danas postala bez učešća ove uporne i vrijedne žene.
1911. Charlesworth je organizirao prvi klub zlatnih retrivera, napisao standard pasmine i započeo kampanju da se zlatni retriver prizna kao nezavisna pasmina. U to vrijeme je već bilo odlučeno za sadašnje ime pasmine, očigledno pod uticajem Lorda Harcourta.
Kinološki klub Ujedinjenog Kraljevstva priznao je zlatnog retrivera kao nezavisnu rasu 1913. godine, samo dvije godine nakon što je osnovan prvi klub rase Od tog trenutka je popularnost goldena počela eksponencijalno rasti, stječući sljedbenike među stručnim ljubiteljima pasa, lovcima i vlasnicima pasa.
Dolazak Prvog svjetskog rata prekinuo je sve aktivnosti koje je organiziralo Kinološko društvo, ali do tada se zlatni retriver već solidno etablirao u krugovima stručnjaka za pse i obično u javnosti. Dakle, iako je rat utjecao na uzgoj ove pasmine, ovaj utjecaj je bio mnogo manji nego kod drugih pasmina pasa. 20-tih godina, zlatni retriver je doveden u Ameriku, priznat od strane Američkog kinološkog saveza 1925. godine. Zanimljivo je da popularnost pasmine raste u Americi tokom godina Drugog svetskog rata, nešto što se nije desilo sa drugim rasama pasa. Od svog prodora u Ameriku i većeg širenja širom Evrope, zlatni retriver je stekao svetsku slavu zahvaljujući svojim kvalitetima kućnog ljubimca, radnog i lovačkog psa, i postao jedan od najpopularnijih pasa na svetu.
Zlatni heroji
Iako je zlatni retriver i dalje veoma efikasan lovački pas, njegova velika sposobnost učenja i svestranost doveli su ga da izvršava najrazličitije zadatke za dobrobit čovječanstva. Trenutno se ovaj pas može vidjeti na izložbenim stazama, zasljepljujući svojom ljepotom i elegancijom. Može se naći i u pratnji lovaca u dugim danima lova ili se zabavljati sa svojim vodičem u zabavnim i dinamičnim psećim sportovima. Ili se jednostavno dobro zabavite sa svojim voljenima, dijeleći trenutke smijeha i suza onih koji vam nude porodicu u zamjenu za vašu sreću i odanost.
Ali historija je za ove pse rezervirala mnogo veći izazov, izazov da budu svakodnevni heroji koji spašavaju ljudske živote, podržavaju one kojima je najpotrebnije, uništavaju kriminalne mreže, pa čak i dijagnosticiraju bolesti. Među različitim zadacima koje zlatni retriveri danas obavljaju je potraga i spašavanje žrtava katastrofa i izgubljenih ljudi, otkrivanje narkotika i eksploziva, pomoć osobama s invaliditetom, emocionalna podrška kao terapijski psi, pa čak i još uvijek eksperimentalni, otkrivanje ćelija raka. Ne može se poreći da su zlatni retriveri zlatni heroji koji nam iz dana u dan pomažu da prebrodimo teškoće i shvatimo radosti života.
